از پارسال تا الان هزارتاچیز عوض شده؛ من خیلی عوض شدم. پر از تجربه‌های جدید شدم، دارم کار میکنم، یه رابطه سمی رو پشت سر گذاشتم، دوستی‌هام عمیق‌تر شدن، چندین ماه تنها زندگی کردم و حالم الان خوبه. با اینکه هنوز هزارتا کمبود توی زندگیم حس میکنم، اما خودم رو بیشتر دوست دارم و این برام بسه!
وبلاگ نویسی همیشه برای من مقدس بوده و الان آرزو میکنم که ای کاش هیجوفت تلگرام آپشن کانال پرابوت رو فعال نمیکرد تا من بتونم دم به دقیقه اونجا از احوالاتم بنویسم. بهرحال کاش میشد بیام همیشه اینجا. اینجا امن‌تره، بهتره... :)
واقعا موسیقی شاد و زرد برای من حکم مشروب و الکل و اینا رو داره، در بدترین حالت ممکن هم که باشم پونصدوهفتاد درجه عوض میشم.
مثل الان :))
امشب من خسته و زخم‌خورده‌ام. زخمِ زبون خوردم، زخمِ رفتار خوردم، زخم زندگی و تصویرو خوردم، زخم سرکوفت‌های خودم رو.
امشب خسته‌ام. خیلی خسته و باید آغوشی می‌بود تا در کنهش می‌گریستم، هق‌هقانه.
هی اینجا خاک می‌خوره، هی دلم براش می‌سوزه میام سراغش که گرد و خاکشو بگیرم.
دلم همیشه برای وبلاگ نویسی تنگِ تنگ میشه.
یه روزی برمیگردم عقب و امیدوارم اون روز لبخند بزنم، از اینکه کنار س.الفم، از زندگی‌ای که باهم داریم، از خونه‌مون، از شب و روزایی که پیش همیم، از همه چی، همه چی، همه چی.
هزار تا نگرانی دارم. هزارتا. انقدر زیادن که نمیرسم به هیچ‌کودومشون بپردازم. حس یه آدم بی‌لیاقت رو دارم که "هیچی" مطلقا "هیچی" تو زندگیشون ندارن. همیشه پر از زمان از دست رفته‌ام. پُر از حسرت. پُر از "ای کاش". پُر از تلاش کردن نصفه‌و نیمه. پر از بد بودن. پُر از نشدن‌های مکرر. پر از برنامه‌ریزی و عمل نکردن.
از خودم خسته شدم.
نوشتن هم حالم رو خوب نمیکنه اصلا. ولی احساس وظیفه میکنم برای نوشتن. احساس وظیفه میکنم چون اگر ننویسم این روزا رو، این حس‌ها رو یادم میره و خب نمیخوام اینطور بشه.
چند روزه که ننوشتم.
اول بگم یه پوزیشنی پیدا کردم برای تایپ کردن که خدا داند چقدر دارم باهاش حال میکنم. تایپ کردن هم جزو علایقم شده :))))
همین الان دارم وبلاگ سارا رو میخونم و پشمام ریخته که این زنگنه رو دوست داشته، بعد پارتنر الان من رو، بعد محسن رو، بعد حسن رو:))))))))))))) وای حاجی الان فهمیدم بلوغ عاطفی چیه و اصلا چرا باید باشه..
دارم فکر میکنم که واقعا عشق اونجوری که فکر میکردیم سانتی‌مانتال نیست. اصلا نیست!
دارم فکر میکنم به اون روزای خودم، روزایی که ترم 1 بودم، فکر میکنم که چیکار میکردوم و چجوری فکر می‌کردم.. خب هیچی یادم نمیاد راستش.